Birdman, 2014 yapımı bir film olarak, çağdaş tiyatro dünyasının arka planını ustalıkla ele alıyor. Michael Keaton, eski bir süper kahraman karakterini canlandıran Riggan Thomson'ı oynayarak geçmişiyle yüzleşiyor. Film, bir Broadway oyununu sahneye koymaya çalışan Riggan’ın hikayesini takip ederek, sanatçının içsel çatışmalarını, başarı arzularını ve toplumsal beklentilerini inceliyor. Yaratıcılığın ve sanatsal varoluş mücadelesinin öne çıktığı bu film, gerçek ve hayal arasındaki ipleri ustaca yalıyor. Özellikle uzun kesilmiş tek bir planda sunulan sahneleri ve yoğun atmosferi ile Birdman, izleyicileri derin bir düşünsel yolculuğa çıkarıyor.
Michael Keaton, Riggan Thomson rolünü canlandırarak izleyicilere güçlü bir performans sunmaktadır. Diğer önemli oyuncular arasında Edward Norton, Riggan’ın rekabetçi ve egosunu besleyen Mike Shiner karakterine hayat veriyor. Emma Stone, Riggan'ın kızı Sam’i oynarken, Zach Galifianakis ise Riggan’ın en iyi arkadaşı ve yapımcısı Jake’i canlandırıyor. Ayrıca, Naomi Watts ve Andrea Riseborough gibi yetenekli oyuncular da filmde önemli roller üstleniyor. Her bir performans, karakterlerin karmaşık ilişkilerini ve içsel çatışmalarını derinlemesine yansıtıyor.
Birdman, sanat ve sanatçının ikilemi üzerine yoğunlaşır. Filmin ana fikri, sanatın ve toplumun beklentilerinin altında yatan baskılar ve sanatçının bu baskılara karşı duruşu üzerine kuruludur. Riggan’ın hikayesi, başarı ve anonimlik arasında gidip gelirken, izleyiciye sanatın değeri, bireysel tatmin ve toplumsal kabul arasındaki dengeyi sorgulatır. Filmin alt metinlerinde, geçmişin sürekli bir ağırlık oluşturduğu, sanatın geçici ve kırılgan doğası vurgulanır. Bu anlamda Birdman, sadece bir sinema eseri değil, sanatı derinlemesine değerlendiren bir başyapıt olarak öne çıkar.
Birdman, bir dizi uzun planla çekilmesiyle dikkat çeker; bu teknik, izleyiciyi karakterlerin psikolojik durumlarına daha yakın hale getirir. Film, gerçek zamanlı bir anlatım sunarak, sahne arkasındaki dinamikleri ve oyunculuk sürecini yansıtma çabası içindedir. Ayrıca, bir jazz müziğiyle desteklenen ses tasarımı, filmin temposunu artırır ve atmosferi derinleştirir. Görsel olarak ise, Gray Scale tonları ve zengin ışık kullanımıyla görsel şölen sunar.