Alejandro González Iñárritu'nun yönetmenliğini üstlendiği Birdman, 2014 yılında gösterime girerek büyük ses getirmiştir. Michael Keaton, eski süper kahraman rolü ile bir türlü kurtulamadığı geçmişi ile yüzleşirken, Broadway'de kendini yeniden kanıtlamaya çalışmaktadır. Film, izleyicilere sadece bir hikaye sunmanın ötesine geçiyor; görsel anlatımı ve yaratıcı müzik seçimleri ile sanatsal bir deneyim yaşatıyor. Tek plan tekniği, izleyicileri sürekli olarak sahnede tutarak gerçeklik ve hayal arasındaki ince çizgide yürümeye zorlayarak derin bir etki yaratıyor. Birdman, karanlık bir mizah anlayışıyla dolu bir yapım olarak, insanın kendine olan güveni, geçmişiyle yüzleşmesi ve başka birine dönüşme arzusu üzerine önemli dersler veriyor.
Michael Keaton, filmdeki başrol oyuncusu Riggan Thomson karakterini canlandırıyor ve performansı ile dikkatleri üzerine çekiyor. Edward Norton, kendine güvenen ve tutkulu bir aktör olan Mike Shiner rolünde yer alıyor ve Keaton ile olan çatışmaları seyirciyi etkiliyor. Emma Stone, Riggan’ın kızı Sam olarak, bağımsız bir genç kadının zorluklarını mükemmel bir şekilde yansıtıyor. Ayrıca, Naomi Watts, Riggan’ın sahne partneri olarak önemli bir katkı sağlarken, Zach Galifianakis ise Riggan’ın menajeri ile olan ilişkisi sayesinde filme komik bir yan katıyor. Tüm bu karakterlerin karmaşık ilişkileri, filmin derinlikli ve düşünsel yapısına zenginlik katıyor.
Birdman, sadece bir filmin ötesinde, sanat ve gerçeklik arasındaki karmaşık ilişkiyi sorguluyor. Filmin ana fikri, geçmişin insan üzerindeki baskısını ve bireyin kendi kimliğini bulma mücadelesini konu alıyor. Riggan'ın hikayesi, bir sanatçının içsel çatışması, toplumun beklentileriyle yüzleşmesi ve kendi değerini bulma çabası etrafında şekilleniyor. Kendini tanıyamama ve kendi geçmişi ile barış yapamama temaları, izleyicilere sanatın gerçek etkisini hatırlatıyor. Aynı zamanda, filme yansıyan mizah unsurları, bu derin temaların ciddiyetini dengeleyerek izleyiciye düşündürücü bir deneyim sunuyor. Birdman, sanatın ve yaşamın kesişim noktasını vurgulayarak, izleyicilerin bakış açılarını sorgulamasına neden oluyor.
Birdman, tek plan çekim tekniği ile dikkat çekiyor. Bu teknik, izleyicilere sahneler arasında herhangi bir kesintiye uğramadan geçen bir deneyim sunarak filmin akışkanlığını artırıyor. Ayrıca, film boyunca kullanılan doğal ışık, sahnelerin gerçekliğini vurguluyor. Müzik, özellikle davul sololarıyla, filmdeki olayların duygusal derinliğini artırarak izleyiciyi büyülüyor. Görsel anlatım, gelişen olaylarla paralel olarak yoğun ve dikkat çekici bir biçimde sunuluyor, bu da izleyicinin deneyimini derinleştiriyor.