Parasite, 2019 yılında vizyona giren ve Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye ödülünü kazanan bir Güney Kore yapımıdır. Bu film, farklı toplumsal sınıflardan iki ailenin kesişen hayatlarını gözler önüne seriyor. Film, hem kara mizah unsurlarıyla hem de dikkat çekici görselliğiyle, dünya genelinde büyük ilgi görüyor. Sosyal eşitsizlik temalarını derinlemesine işlerken, izleyiciyi hem düşündürüyor hem de duygusal olarak etkiliyor. Parasite, sadece bir korku-gerilim filmi değil, aynı zamanda politik ve sosyal bir hiciv olarak değerlendiriliyor. Yönetmen Bong Joon-ho, filmdeki karakterler arasındaki derin çatışmaları ustalıkla yansıtarak, seyirciyi gerçek hayatta karşılaşabileceği sınıf savaşlarının içine çekiyor.
Parasite, etkileyici oyuncu kadrosuyla dikkat çekiyor. Song Kang-ho, Kim patriarch Kim Ki-taek rolünde harika bir performans sergiliyor. Üzerine titreyip büyüttüğü çocuklarıyla bu görevi üstlenirken, karakterin içsel çatışmalarını da başarıyla yansıtıyor. Lee Sun-kyun, zengin ve iyi niyetli Park ailesinin babası Park Dong-ik olarak karşımıza çıkıyor. Ayrıca Cho Yeo-jeong Park'ın eşi, zengin ama çocukça bir karakter olarak izleyicilerin beğenisini topluyor. Filmdeki karakterlerin karmaşıklığı, her birinin kendi hikayesini bir araya getirerek vermek istediği mesajı pekiştiriyor.
Parasite, sınıf çatışmasının evrenselliğini keşfederken izleyicilere aç gözlülüğün ve sınıf ayrımının tehlikelerini gösteriyor. Film, toplumda var olan eşitsizlikleri ve hiyerarşileri sorgularken, izleyiciye zenginlik ve yoksulluk arasındaki uçurumu düşündürüyor. Bong Joon-ho, filmdeki her karakterin derin psikolojik yapısını ve motive edici unsurları başarılı bir şekilde aktarıyor. Başarılı sahne geçişleri ve ince detaylar sayesinde, izleyicilerde hem empati hem de öfke duyma hissi yaratıyor. Parasite, yalnızca bir film değil, toplumsal yapının sorgulanmasına neden olan bir sanat eseri olarak da değerlendiriliyor.
Parasite, görsel estetiği ve sinematografik anlatımıyla öne çıkıyor. İç mekanlar, dış mekanlar ve renk kullanımı ile film, her sahnede farklı duygusal katmanlar barındırıyor. Mekan kullanımı, karakterlerin sosyal statülerini yansıtan bir ayna görevi görüyor. Ayrıca, sahnelerin geçişindeki akıcılık ve gerilim unsurları, izleyicinin her anını merakla izlediği bir yapı oluşturuyor.